Pagina's

woensdag 17 april 2013

Bezuinigingen

"Wij moeten allemaal bezuinigen." Deze kreet komt u ongetwijfeld bekend voor maar het is en blijft een grote leugen. De rijksten, zeg maar vanaf 3 of 4 keer modaal, hebben nog nooit ingeleverd, integendeel.

Al dat bezuinigen is goed voor ons, dat moet zo, dat kan niet anders, wordt er van alle kanten geroepen. Maar het kan wel degelijk anders. Alleen moet je dan buiten de politiek correcte dwangbuis van het systeem kijken. Het is nodig roepen de profiteurs en de gelovigen, omdat de Nederlandse staat arm is. Het laatste is waar. De staat is arm, maar daar is hard aan gewerkt door de Sinterklazen die constant en stelselmatig cadeautjes geven aan de minderheid.

Volgens de Volksrant is er een wereldwijde trend van dalende winstbelastingen voor het bedrijfsleven. Begin jaren '80 hief de fiscus nog 48 procent. Deze eeuw is het tarief verlaagd van 35 naar 25 procent, schrijft de krant. Zo gaan dus elk jaar vele miljarden naar diegenen die alles al hebben, die zich niets hoeven te ontzeggen.  

De belastingen voor werknemers gingen juist omhoog. De 12,7 miljoen Nederlanders met een inkomen betaalden vorig jaar per persoon gemiddeld 3755 euro loon- en inkomstenbelasting. Dat is 44 procent meer dan in 2000. Nederlanders droegen bovendien meer af aan waterschappen, het riool, de auto en betaalden meer aan btw of accijnzen voor tabak en benzine.

Maar er is meer aan de hand, veel meer. Volgens de z.g. offshore-leaks is er het astronomische bedrag van 25.000.000.000 Euro (25 duizend miljard) aan bezittingen op allerlei tropische belastingparadijzen. Ook via het belastingparadijs Nederland worden jaarlijks 8 duizend miljard Euro 
weggesluist uit het zicht van de belastingdiensten in allerlei landen, volstrekt legaal uiteraard.

Je kunt gevoegelijk aannemen dat dit nog niet alles is, dat we hier alleen het topje van een ijsberg zien. Stel je voor dat over al deze astronomische bedragen een belasting van een schamele een procent geheven wordt dan praten we wereldwijd over een bedrag van honderden miljarden Euro. Daarmee zijn in een oogwenk uit de crisis en draait de economie weer als een tierelier.

Maar dat mag niet, dat kan niet, dat is niet goed voor ons. Dus gaan we gewoon door met de herverdeling van arm naar rijk volgens het neo-liberale geloof. Er valt trouwens nog het een en ander van onze collectieve welvaart te jatten. Denk bijv. aan onze pensioenvoorzieningen. Inleveren klootjesvolk en een beetje rap. De rijken zijn nooit rijk genoeg.

Ding, dong, the witch is dead.

Onlangs overleed de voormalige Britse premier Margreth Thatcher. De media staan vol van lofreden over haar maar grote delen van de Britse bevolking haten haar nog steeds vanwege de vernielingen die zij de samenleving toebracht. Dit heeft o.a. ertoe geleid dat het liedje "Ding, dong, the witch is dead" - uit de Wizard of Oz - kort geleden de nr. 3 van de BBC-hitparade haalde.

Eigenlijk zou de BBC dit lied moeten draaien maar men besloot deze democratische uiting van het wijdverbreidde ongenoegen te censuren. Dat is wel zo politiek correct. De leiders en de profiteurs hoor je dagelijks, de lijders en hun klachten worden stelselmatig weggemoffeld of gewoon ontkent.

Thatcher heeft de wereld het neoliberale model opgedrongen, een model waarvan we het falen nu al ruim 5 jaar ondergaan. Het is een falen van historisch formaat en toch varen we nog steeds verder op dezelfde koers en beloven onze politici nog steeds hetzelfde zonder het waar te maken.

Voor een korte en kritische beschouwing van de politieke prestaties van de 'Iron Lady' zie onderstaand link (Engels).
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2012/jan/04/margaret-thatcher-state-funeral-protests
Hieronder een korte samenvatting in het Nederlands, vrij vertaald:

Zij was een politica die nooit meer dan een derde van de kiezers won. Desondanks vernietigde zij hele gemeenschappen, creëerdee zij massa werkloosheid, deïndustrialiseerde Grootbritannië en speelde een perverse Robin Hood: geef de rijken en haal het van de armen. En door haar deregulering van de Londense City, het financiële centrum van de wereld, legde zij de basis voor crisis die ons nu in een wurggreep heeft.

Thatcher was een premier die Nelson Mandela als terrorist denunciëerde, die de Chileense fascistische dictator Augusto Pinochet bejubelde, die een gemilitariseerde politie op vakbonden en zwarte gemeenschappen afstuurde.

Het Britse establishment keurde al deze keiharde maatregelen goed. Volgens hen en volgens alle andere gelovigen en profiteurs van dit systeem was het een noodzakelijk medicijn om de z.g. 'zieke' economy van de jaren '70 te hervormen en te komen tot een 'gezonde' groei.

Maakte zij haar beloften waar? De gemiddelde groei in Thatchers jaren '80 was 2.4%, exact hetzelfde als in de 'zieke' jaren '70 – en duidelijk lager dan in de jaren '60. Onder haar regering werd een vijfde van de Britse industrie vernietigd en het beloofde "productiviteits wonder" kwam er nooit. In plaats daarvan leven steeds meer mensen met de brokken.